mércores, 16 de setembro de 2015

Curros Enríquez, actual aos seus 164 anos

Chegamos tarde, hai dous días sería o aniversario do nacemento de Curros Enríquez. Está enterrado en San Amaro. Ata hai poucos anos, aínda viña a súa neta todos os veráns visitar esta cidade ligada ao seu avó.

Por que dicimos que está de actualidade? Lede este poema e pensade na situación actual

ÓS MOZOS

(Manuel Curros Enríquez)

¡





Que triste está a aldea, 
que triste e que sola!
¡A terra sin frutos, a feira sin xente
sin brazos o campo, 
sin nenos a escola,
sin sol o hourizonte, sin fror a semente!

A pedra i as nubes 
a sembra arrasando,
agoiran un ano de fame sombría; 
sin pan os labregos
nin herba pró gando,
¿que vai a ser deles na crúa invernía?

Manadas famentas 
de lobos montesos
baixaron das chouzas na noite calada, 
e postos en ringla,
cos ollos acesos
acenan dos probes prá porta pechada...

Mociños honrados 
de sangue bravía,
si ó mal dos petrucios non fordes alleos
librádeos da morte, 
¡facei montería
nos lobos da terra, nos lobos dos ceos!.

("Aires da miña terra", 1880)

martes, 15 de setembro de 2015

Como es ti??

Comezamos por nos apresentar

Como pode cambiar a vida nun ano

Forma de vida





A vaca é o símbolo da paz.
Val máis o que siñifica unha vaca que o que simboliza un león rampante. Xa o dixo un dos nosos economistas: ” O albre xenealóxico dunha vaca de leite é máis útil que o albre xenealíco dun aristócrata”.
A vaca esquenceuse dos cornos e danos o seu traballo, o seu leite, a súa carne, o seu coiro e a carne e o coiro dos seus fillos. Nonos pode dar máis.
O can será o amparo dos ricos, que defende a propiedade do amo e ladra aos pobres que van polos camiños.En troques a vaca é o amparo dos pobres libres.
Os concursos de vacas leiteiras valen máis que os “concursos de Belleza”.
A nosa vaca ten o pesebre en Galiza e os tetos en Madrid. E o que lle dá de comer a unha vaca non ten dereito a muxila.
As “señoritas” que choran pola morte dun can ridículo non comprenden a door dunha familia labrega cando se lle morre unha vaca.
Se non fose polo leite das vacas a piolleira das cidades morrería desnutrida.A vaca é a ama de cría da Humanidade.
O día que nós emitamos papel-moeda non estamparemos nel o retrato dos políticos, nin dos sabios, nin dos artistas; estamparíamos somentes, a figura dunha vaca, como símbolo da nosa economía humanamente distribuida.
O día que Galiza sexa unha comunidade cooperativa ergueremos un gran moimento cunha vaca de bronce dourado.
Tamén hai razas de vacas, e a mellor é a nosa.
O día que seipamos o que val unha vaca, Galiza quedará redimida.
A. Daniel Rodríguez Castelao