DILLO A QUEN MALTRATA

Velaí unhas cantas cartas do noso alumnado que ben merecen ser lidas para reflexionar sobre A VIOLENCIA DE XÉNERO e acabar así con esa lacra social. DILLO A QUEN MALTRATA.

“Querido” Xabier:

Xa que é unha carta será conveniente respectar os formalismos que esta nos impón.

Se ata unha carta nos impón algo, soamente un medio de comunicación xa anticuado, imaxínate o que pode facer algo máis grande e forte...algo coma...ti? Si, es ti ao que me refiro.

Imaxínate o que se sente cando alguén te intimida,te acorrala e te insulta. Fai que te sintas pequena, diminuta, inservible. Consegue que ti mesma creas que só eres un obxecto. Mellor dito: O SEU obxecto.

Imaxínate a dor que se sente cando alguén te golpea e che fai dano exteriormente, claro, que é o que se ve; pero tamén existe a dor interior. Esta é irreparable, dolorosa e insoportable pero… Que vas saber ti?

Ti isto ti non o comprendes. Non tes nin idea, a túa sensación máis parecida a esta foi cando, de pequeno, caías xogando ao pilla-pilla. Ti ves isto dende outro punto de vista, o máis alto, ti sénteste poderoso, por someter a alguén desta maneira; indestrutible, porque eu non me podería revelar contra ti pero, o peor, é que non te arrepintes dos teus actos senón que te sentes orgulloso.

Con esta carta , só che pido que penses no que sinte a persoa que está baixo os teus pés. E son amable, xa que so é unha súplica, un rogo e non te intimido, te insulto, te golpeo e fágoche creer que estás só nunha escuridade afogante onde a máxima luz é un raio negro cando ti desapareces durante horas, aínda que iso so non é nada comparado co que ven despois.

Así, despídome:

Nunca máis túa

ROSA

                                                                          PATRICIA RAMA 4º B

--------------------------------------------------------------------------------------------

CARTA DE VIOLENCIA DE XÉNERO

Mal querido agresor:

Ola, lembras o ano no que coñeciches á túa muller, perdoa, exmuller. Estabades sempre xuntos e queríadesvos máis que nada neste mundo, riades xuntos, chorabades xuntos e enfadabadesvos xuntos, a maioria das veces sen ningún motivo e sempre o solucionabades. Cal foi o motivo polo que estes anos remataron? Ti acabaches no cárcere e ela... xa sabemos o que lle pasou.

Comezaches a insultala, con insultos que a ela a ferían moito pero ti nin te decatabas. Despois empezaches a ameazala e mesmo tamén á súa familia. Ela xa estaba cansa de ti pero seguiu aturando as túas ameazas e insultos. Cando perdiches o teu traballo enfadácheste moitísimo e a rabia que tiñas soltachea contra túa muller, pegandolle, insultandoa e ameazandoa. Este suceso foi a gota que colmou o vaso, a razón pola que ela decidiu pedir o divorcio.

Ti non aceptaches que ela se fose e decidiches vingarte, e non se che ocorreu outra cousa que esperala depois do traballo e apuñalala polas costas cando ninguén miraba.

Esperaches que ninguén te mirase, porque es un covardee non sabes enfrontar os problemas se non é con violencia, porque a sociedade de hoxe en día xa non atura máis aos maltratadores e xente coma ti xa non pode ter cabida nestes tempos actuais. Hoxe esiximos respeto e nas escolas aprendemos que todos somos iguais, que temos os mesmos dereitos ca vós e que ese valores impediran que o día de maña haxa persoas como ti, porque xa non calareimos máis. Diremos: BASTA XA!

                                                      Eva Fernández Carrón 4ºB

FALAMOS

Participamos o mércores, 22 de novembro , no Falamos, organizado polo SNL do Concello no Fórum  Metropolitano. Este ano, coa presenza de Núñez Singala e MJ.
Foi unha xornada de reflexión sobre nós e sobre a lingua, sobre a liberdade e as escollas.

DILLO TI

Eis algunhas das cartas  coas que o noso alumnado participou no concurso deste ano.

CARTA A UN MALTRATADOR

Para ti, maltratador:

Que o es, que lle pegaches, que a humillaches, que a menosprezaches...por que, por que a maltratas?Dirás que a culpa é súa, que te está volvendo tolo, que ti só intentas educala e por riba chora, que vive do teu soldo.

Por que se queixa? Preguntaraste. Voucho dicir: quéixase porque non vive , porque fas que se sinta inferior, mala, fea.... Acovárdala, ameázala, dáslle patadas... Patadas que eu tamén sufría.

Mais todo iso rematou un día:

Eran as oito da mañá, mamá estaba sentada no sofá, morta de sono, cansa de limpar, de fregar, de cociñar, con olleiras. Non durmira en toda a noite por medo a que apareceses, a que chegases e che apetecese pegarlle para ocultar a túa borracheira, como facías habitualmente. Ela seguía alí, resistindo; xa limpara a TÚA casa, planchara a TÚA roupa, lavara os TEUS pratos. Mentres, eu durmía, mais acababa de espertar. Porque,de súpeto, oíuse como metías a chave na pechadura, abriuse a porta e apareceches ti, coa camisa por fóra, vociferando. Mamá tiña medo, e eu tamén. Porque por moitas veces que viviamos esta escena, nunca nos acostumabamos a ela. Ás veces mamá pensaba "e se se lle vai a man e me mata?" Pero cría que tiña que aguantar, que ti eras bo porque lle dabas unha casa e unha " vida". Eu intentaba explicarlle como eras e realidade, que podiamos fuxir os dous, pero non era quen de darme a entender.
Ti aínda non acabaras a festa, querías máis e agarráchela. Mamá díxoche que non era o momento, que estaba cansa. Pero ti seguías coas túas, baixácheste os pantalóns... Pero esta vez o final ía ser distinto, mamá agarroute e deuche unha bofetada. Aínda recordo a túa cara nese momento, estabas confuso, ela nunca se negara a nada, e sorprendeute.
Nese momento mamá e máis eu marchamos correndo da casa, durmimos durante uns meses na casa da tía. Mamá denuncioute e deixou que a xustiza resolvese todo.
Agora, que sei que estás no cárcere diríxome a ti. Escríboche esta carta para dicirche que eu nunca fun quen de pronunciar a palabra "papá", que non estou orgulloso de levar o teu apelido, que cando todos os compañeiros da clase presumen de seus pais, eu teño que calar e chorar, choro de impotencia, choro porque sei que o meu pai non é unha persoa, é un monstro.
Mamá tivo o valor de fuxir e resolver o problema, pero hai moitas mulleres que seguen sufrindo por culpa de persoas coma ti. Eu non  estou disposto a permitilo. Por iso, agora máis que nunca:

NON Á VIOLENCIA DE XÉNERO

ÓSCAR NÚÑEZ MAYO, 3º C

NON Á VIOLENCIA DE XÉNERO
Non a ningún tipo de violencia. As diferenzas resolvense a través da palabra e da comprensión. poñéndose no lugar do outro ou outra.
Velaquí un vídeo musical titulado MULLER dun grupo de alumnas de 3º da ESO do IES de Teo, grupo chamado MÁIS BOAS CÁS PATACAS (MBCP)